Meet and greet met de apen in Artis

Op Facebook was er een oproep van Artis in verband met hun 175 jarig bestaan of er nog kinderen waren die wel iets meer over hun lievelingsdier zouden willen weten en Artis reporter wilden zijn voor in het Artis tijdschrift. Dus Anne reageerde meteen, zij wilde wel iets meer weten over het dwergzijde-aapje. Pardon, wat zegt u? Inderdaad het dwergzijde-aapje. Nu weet ik wel dat er gorilla's, chimpansees, bavianen en een makaak bestaan, maar dwergzijde-aapjes, never heard of it. Ik zei nog, die hebben ze geeneens in Artis, maar volgens Anne hadden ze die zeker wel en laten ze ze nu gewoon hebben in Artis, ook wel genaamd de dwergoeistiti! Dus een leuk verhaaltje ingestuurd en afwachten maar. Na een tijdje ineens een mail in de mailbox, ik was de hele actie alweer vergeten, maar Artis nog niet! Zij hadden Anne uitgekozen als reporter voor het herfstnummer en of ze dus even naar Artis kon komen. De weekenden vielen af, het moest doordeweeks. Dus na veel vijven en zessen hier thuis, want Ed moest gewoon werken zijn Anne en ik samen met de trein naar Artis gegaan. Nou ja 1 trein, eerst de trein naar Leiden, toen de trein naar Amsterdam en dan nog de tram naar Artis. Ze mocht gelukkig eerder weg uit school zodat wij de afgesproken tijd konden halen!
Om 14.00 uur werden wij begroet bij de ingang en gingen we meteen naar het apenhuis. Daar wachtte ons een fotografe en de dierenverzorgster waar Anne al haar vragen aan kwijt kon. Na het vragenrondje was het tijd om de aapjes eens van dichtbij te bekijken en dus werden er meelwormen in de voerbak gegooid om ze te lokken. Dit lokte eigenlijk alleen maar andere apen en een reuze leguaan, die bijna in Anne's nek zat, dus dat werkte niet zoals het zou moeten. Maar de dierenverzorgster had nog een troef achter de hand en nam ons mee naar een andere, stillere hal. Hier moest Anne gaan staan en rondom haar voeten werden meelwormen gestrooid. Dit lokte een nieuwsgierig dwergaapje en dat was wat we nodig hadden!

Het aapje zat bijna op Anne en Anne had de tijd van haar leven en de fotografe knipte erop los! Toen was het tijd om afscheid te nemen en mochten Anne en ik nog naar hartelust rondlopen in Artis. Het is geen grote dierentuin, maar wel een heel mooie en zo bijzonder ook dat hij eigenlijk midden in een stad ligt! We hebben meteen maar een rondje andere apen gedaan, apen die ik wel ken!

Uiteraard hebben we nog veel meer dieren gezien! We hebben ook op een haar na de geboorte van een alpensteenbokje gemist. Het beestje lag op de grond met de navelstreng er nog aan, roepend naar de moeder, maar de moeder was weggelopen en keek niet naar het kleintje om. Anne kreeg tranen in haar ogen van dit tafereel dus zijn we maar gauw doorgelopen, we hopen dat alles toch nog goed gekomen is met de baby! Na de hele dierentuin gehad te hebben, hebben we de tram gepakt en zijn we de stad ingegaan. Toen werd het toch echt tijd om weer naar huis te gaan, dus de wereldreis weer aanvaard. trein naar Leiden, die een dik kwartier vertraging had, trein naar Alphen, fiets naar huis en op naar het avondeten, pizza! Anne bleef maar praten over hoeveel geluk zij wel niet had om uitgekozen te worden, dit was haar geluksdag!! Zij heeft genoten en ik ook! En ik weet zeker, ook al zullen jullie niet zoveel persoonlijke uitleg krijgen bij de dwergzijde-aapjes dat ook jullie zullen genieten van Artis. Geen grote dierentuin, maar wel een hele mooie op een bijzondere plek!!