Zeilscholen.nl

Dit was de dochter op zeilkamp, hoe heeft moeders het beleeft week!

Zondag gingen we Anne wegbrengen naar zeilkamp in Elahuizen bij Fluessen. Anne heel stil, buikpijn, je kent het wel. Dus ik extra vrolijk en druk aan het doen in de auto, terwijl ik stiekem ook wel buikpijn had natuurlijk. Maar ik wist van vroeger hoe leuk een vakantiekamp kan zijn, dus ging er vanuit dat zij het ook leuk zou vinden. Kom je daar aan, wordt je opgevangen door een vijf jongens en een meisje van 30 jaar en jonger en dat is dus de kampleiding! Huh in mijn tijd (klinkt al zo oud!) was er altijd wel een ouder iemand bij (maar ja, wat is ouder in de ogen van een 10-11 jarige…). Waar ik toen 30 al heel oud vond, vind ik dat nu maar een broekie natuurlijk. Dus nou ja, het officiele gedeelte gehad, kwam Anne natuurlijk op een 3-persoonskamer met twee zusjes ipv een 2-persoonskamer, dus ons hele praatje over nog een meisje alleen, komen jullie bij elkaar op de kamer ging dus niet op. Tel dat op bij de jongelui die dus de verantwoordelijkheid moesten dragen over 22 kinderen en je weet ongeveer hoe het met mijn buikpijn was gesteld. Maar blijven lachen en lachend Anne uitzwaaien terwijl ze wegvaart in de verte. Kon wel janken, maar Ed was ook heel negatief, die had al opgezocht hoeveel kinderen er ooit omgekomen zijn met een zeilboot en dat aantal was redelijk hoog, dus die stond hier al helemaal niet achter! En Anne had het gewonnen bij Ditjes en Datjes en ik had alles verder geregeld, dus was ik automatisch de gebeten hond! Weer terug naar huis, ik heel stil en Ed heel stil, gezellig hoor zo'n twee uur lang! ‘s Avonds kregen we een smsje van ‘r, yes!!! Zeilen was stom, kamergenootjes leuk en misschien dat het zeilen morgen beter ging. Gelukkig ze leefde nog! De dropbox die de kampleiding geopend had, werkte ook want er waren foto’s online gezet en zo konden wij dus de hele week volgen wat ze daar dagelijks deden, erg leuk! Zondagavond had ik het wel moeilijk, want bij het naar bed gaan, ga ik altijd nog even langs en nu was er een lege slaapkamer! Maandagochtend berichtje, het was nog niet leuk, maar ze ging het proberen. Maandagmiddag, zeilen was leuk, alles ging goed en misschien bleef ze wel tot zaterdag. Gelukkig, als je weet dat je kind het naar haar zin heeft ben je zelf ook blij en de foto’s en filmpjes van de Dropbox erbij maakten alles helemaal af. Maandagavond, ik wil nu naar huis, alles is stom en ik blijf hier niet langer! Oeps, wat nu weer! De foto’s die op de dropbox stonden waren inderdaad van het genre boer met kiespijn, maar wij dachten dat ze nog even moest wennen. Gezegd dat ze dinsdag in ieder geval nog moest proberen en als het dan echt niet ging, zouden we woensdag wel kijken. Ik dacht dinsdag is alles voorbijgewaaid, maar dinsdagochtend, niets was er goed en alles was verkeerd en ze ging echt niet blijven tot zaterdag. Dinsdagmiddag, nog negatiever, dus bij elke pliepje wat mijn telefoon gaf, kreeg ik een steeds grote steen in mijn maag. Aan de ene kant vond ik gewoon dat ze het af moest maken en door moest zetten, aan de andere kant mis je haar zo erg, dat je denkt als zij het niet naar haar zin heeft en ik mis haar zo, waarom doen we onszelf dit dan aan? Dus uit zelfbescherming en voor haar, mijn telefoon maar stilgezet en een radiostilte in het leven geroepen. Slechte moeder misschien, maar dat was mijn keuze.  Zeker ook omdat er tweets voorbijkwamen met chillen met de meiden, superkamer etc. Dus dacht dat het verdriet of heimwee niet zo heel diep zat. Toen ging ze het proberen bij Ed, ze had hoofdpijn, buikpijn, misselijk etc. Ze kon echt niet langer blijven, dus Ed gezegd dat ze met de leiding moest praten en als het echt niet ging moesten ze woensdagochtend maar bellen. Dus 7.30 uur was opstaan daar, om 7.35 uur een smsje, je moet me nu komen halen het gaat niet! Dus Ed gezegd dat hij de hele week moest werken en dat hij haar niet kon komen halen. Woensdagmiddag kwam er eindelijk weer eens een smsje binnen bij mij, mijn maag kromp weer ineen, maar hij was zeer positief en misschien bleef ze wel weer. Dus weer helemaal happy en ‘s avonds samen met Ed kijkend naar onze telefoon wanneer en bij wie komt het eerste berichtje binnen. Gelukkig daar kwam wat bij mij, waarin stond als ik zaterdag naar huis kom, oke dus je komt zaterdag naar huis! De foto’s waren ook meteen een stuk leuker, de boer met kiespijn was verdwenen en er stond een blij meisje op de foto’s!

Anne in de optimist!

 Dus de hele dag op de dropbox kijken of er al wat nieuws online was weer. Donderdag was ze de hele dag de hort op, dus kon ze niet sms-en, vreselijk! Zo ik dinsdag een knoop in mijn maag kreeg als er iets binnen kwam, zo had ik nu een knoop in mijn maag van het wachten tot er iets binnen kwam! 

Het werd een beetje een wedstrijdje tussen Ed en mij wie het eerste iets zou horen van haar! En vrijdag net zo, de hele dag wachten op een berichtje, helemaal niets! Geen bericht is goed bericht en een teken dat ze lekker bezig gehouden wordt en geen zin heeft in gedoe met ouders, maar toch als moeder zijnde zit je gewoon op die telefoon!! En de berichtjes waren ook heel kort in vergelijking met maandag en dinsdag. Vrijdag constant refreshen op die dropbox en er kwam maar niets meer!! Wat bleek nu later, iemand had de leiding in het water gegooid met telefoon en al, dus er konden geen foto’s en filmpjes meer geupload worden want de telefoon was overleden! En toen zaterdag mochten we haar eindelijk weer gaan halen!! En als klap op de vuurpijl had ze ook nog eventjes haar CWO-1 Jeugdzeilen gehaald, superstoer natuurlijk! 

Blij dat ze het uiteindelijk toch naar haar zin heeft gehad, maar ook wel weer heel blij dat ze gewoon thuis weer is! Leuk zo’n kamp, maar een weekje is meer dan genoeg!! 

Ik vind het een geweldige ervaring voor haar dat ze dit mee heeft mogen maken, bedankt Ditjes en Datjes voor het mogelijk maken!!

Wensen komen uit in het Vechtdal!

Doe je mee met een actie op Facebook, in dit geval de wensenlamp van Vechtdal Overijssel, laat je een wens achter en win je ook nog eens! Dit overkwam ons dus!!

Mijn wens voor de kinderen zou uitkomen, overnachten bij de boer! Ik ging vroeger altijd mee met mijn oom en tante naar een boer in Kootwijkerbroek, waar zij altijd logeerden. En daar speelde ik met mijn nichtje de hele dag tussen de koeien, heerlijk vond ik dat altijd! Mijn oom was slager en nu begrijp ik pas waarom de koe in de slachterij zo erg leek op Marie 3 waar ik die zomer mee gespeeld had ;-). Maar dat waren mijn beste herinneringen en die wilde ik ook graag voor mijn kinderen. Dus 12 juli was het zover, wij mochten richting Vechtdal vertrekken! Ik had er totaal geen idee bij wat ons allemaal te wachten stond. Om 08.45 uur vertrokken we, want we werden om 9.30 uur verwacht. Op het afgesproken punt werden we opgehaald door Jacinta van VW Lovebugs en zij had Frits bij zich. Meet Fritz:

Dit was ons vervoer voor de hele dag, geweldig toch!! Je kunt zelf ook Fritz huren of een van zijn collega's voor jouw tochtje door het Vechtdal of je bruiloft etc. Jacinta bracht ons naar Simone Jansen van de Vechtdal Hoeve alwaar wij een koesafari zouden gaan beleven. Simone heette ons welkom met koffie en krentenwegge in een prachtige ontvangstzaal, zeer geschikt ook voor feesten en partijen (tip!) en hierna mochten wij op de kar plaatsnemen en gingen wij richting koeien. Onderweg mocht Anne ook nog even op de tractor rijden, superleuk!

Na het rondje mochten we plaatsnemen aan een grote picknicktafel aan de rand van het koeienveld. Hier was ook een trapje naar beneden en kwam je bij een steigertje aan de Vecht, wat een mooi verborgen plekje, geweldig daar hou ik van! Simone had speelgoed mee voor de kinderen en een schepnet voor Marc, overal was aan gedacht. Koffie met een koetjesreep (hoe kan het ook anders!) en voor de kinderen allerlei soorten pakjes drinken en allerlei soorten koeken, we werden vreselijk verwend!

Hier vertelde Simone ons ook over de mooie Vechtdalanjer die alleen aan de Vecht bloeit, ik moet deze beauty natuurlijk even met jullie delen:

Hierna werd het weer tijd om terug te gaan en mocht Marc even een stukje rijden, helemaal zelf gas geven en alles, hij vond het geweldig! Bij de Vechtdal Hoeve stond Jacinta alweer klaar om ons mee te nemen in Fritz naar het volgende adres. Jammer dat we afscheid moesten nemen van Simone, wat een mooie vrouw letterlijk en figuurlijk, ze kan zo enthousiast en vol vuur en passie vertellen over alles. Anne wilde de volgende dag alweer terug, zo geweldig vond ze het! Als je ooit hier op vakantie bent, moet je zeker eens een Koe Safari doen, een beleving op zich! Hierna ging de rit naar de Velshoeve, alweer Nicole Grondman al op ons stond te wachten. Het weer werkte niet optimaal mee, want het plan was picknicken tussen hun koeien, maar door de regen had ze de tafel maar gedekt op de deel. Voor de picknick nog eerst even een rondleiding langs de koeien en de melkruimte en uitleg over het melken wat ze hier doen en de kinderen konden heerlijk spelen op het erf met alle aanwezige speelgoed. Ook meteen gehoord waar de melk naartoe ging en dat ging naar de Ben en Jerry's fabriek in Nijverdal, dit klonk als muziek in Annes oren want zij is helemaal gek van Ben en Jerry's! Tijdens de rondleiding brak de zon ineens door en hebben we besloten om toch buiten te picknicken, alles stond al klaar in de bolderkar, dus met bolderkar en al het weiland in. Nicole heeft ons ook vreselijk verwend, allerlei soorten broodjes, vleeswaren, eigengemaakte boter, kaas, druiven, aardbeien, watermeloen, salade, een heerlijke aardappeltortilla en gekookte eitjes. Verse melk, karnemelk, appelsap en zelfgemaakte aardbeienyoghurt, dit was Annes favoriet. Ik vond de aardappeltortilla erg lekker, gemaakt van een recept uit Landleven en een samenwerking van boeren uit de omgeving. Spekjes van een boer, aardappelen van een andere boer, eitjes van weer een ander en melk van zichzelf, geweldig leuk en lekker! Super hoe alle koeien even een kijkje kwamen nemen om te zien wat wij aan het doen waren, ze bleven op gepaste afstand, maar ze kwamen toch allemaal even neuzen! Nicole is ook een schat van een vrouw, want zij is helemaal teruggekomen van vakantie alleen om ons van een picknick te voorzien. haar man en kinderen waren nog op vakantie en zij is alleen teruggegaan, hoe super is dat! Hier had Anne ook bedacht dat wij hierheen zouden verhuizen en ik moest picknicken en high-tea's gaan verzorgen en zij zou voor alle kindjes zorgen. Wie weet komt deze wens ook ooit nog eens uit, zou het winnen van die loterij toch goed van pas komen ;-).

Vanuit hier ging de reis verder naar de familie Broekroelofs en Jacinta had plaatsgemaakt voor Chris, dit werd onze chauffeur voor de verdere dag. Bij de familie Broekroelofs werden we ontvangen met thee en Merci en de kinderen met pakjes drinken en koek. Hierna mochten we even het kalfje bezichtigen dat die ochtend geboren was en de kinderen mochten knuffelen met een ander kalfje van zo'n vier maanden. Hier kregen we ook een rondleiding, dit is een hypermodern melkveebedrijf, alles gaat automatisch van het melken en het schoonhouden van de stal aan toe, geweldig om te zien dat je bij drie koeienboeren bent geweest en dat het bij een ieder weer heel anders is! Tijdens de rondleiding konden de kinderen met het kalfje knuffelen of tekenen, want dat was allemaal goed verzorgd! We waren bijna nog getuige van een geboorte van een kalfje, maar dit zette niet echt goed door, dit was ongeveer het enige op de boerderij wat niet automatisch ging ;-). Hans, de boerenzoon ging nog een rondje met de tractor met alle kinderen en Marc mocht zelf rijden en gas geven. Dit vond hij super en ik denk dat hij zijn nieuwe roeping heeft gevonden! Van de boer mocht hij zelfs komen stage lopen en inwonen dus wie weet ;-). Nog even een actiefoto van Marc.

Toen was het tijd voor onze laatste adres van de toer, de Varsenerhof van de familie Grootens. Hier kregen wij een rondleiding door de fruitgaarden en wijngaard van de boerderij. De kinderen mochten al het fruit proeven wat rijp was en ze mochten zelfs alle aardbeien plukken die ze konden vinden en opeten, dat liet ik mij ook geen twee keer zeggen natuurlijk ;-).

Na de rondleiding werden we ontvangen in een allergezelligste zaal alwaar ook een winkel gevestigd was met wijnen, jammen, chutney's en weet ik al wat niet meer. Hier kregen we verse aardbeien met slagroom en een scheutje aardbeiensiroop, heerlijk! En op de tafels stonden aardbeien, kersen en kruisbessen voor het grijpen. Bij het afscheid kregen wij een flesje aardbeiensiroop voor de kinderen en een potje aardbeien-rabarberjam, mmmm. Rabarber is echt mijn favoriet, die heb ik zelf ook hier in de achtertuin. Beide zijn al opengemaakt en gebruikt inmiddels en ik kan zeggen, ben je ooit in de buurt van de Varsenerhof, ga er zeker iets lekkers halen. Ze hebben ook een winkeltje langs de kant van de weg!
Inmiddels was het tijd om afscheid te nemen van Fritz en moesten we met ons eigen vervoer verder. Wat hebben we genoten van Fritz, mocht je ooit een feestje, promotie of iets hebben, regel Fritz of een van zijn collega's want het geeft gewoon een extra dimensie aan wat je ook doet. Geweldig toch zo'n busje!!
De reis ging verder naar de Rheezerbelten, dit was een stukje verder weg, dus we hoopten dat alles goed zou zijn en ze wel zouden weten van onze komst want nu hadden we Fritz niet meer bij ons, dus we waren geen bezienswaardigheid meer ;-). Hier werden we allervriendelijkst verwelkomd en er stond al een tafel klaar voor ons. We hebben heerlijk pannenkoeken gegeten, ik had de Rheezer pannenkoek, hoe kan het ook anders! Mooi, gezellig restaurant, er is ook een bistro en een hotel en ook zeer geschikt voor trouwerijen, zo'n ontzettend mooie locatie! We hebben heerlijk gegeten!

En toen was het tijd voor ons overnachtingsadres boederij het Varsenerveld. Hier aangekomen was er niemand. We hadden al gehoord dat de boerin erg ziek was en dat alles een beetje anders kon lopen, maar wat wij nog niet wisten, was dat de vader van de boerin plotseling was overleden, dus alles liep nu helemaal anders! Gelukkig kwam er al snel een campinggast aanlopen en bracht ons naar ons huisje. Hij vroeg hoe laat wij wilden ontbijten en vertelde dat de boer ook nog even zou aanlopen als hij terug was uit het ziekenhuis. In het huisje waren een zitkamer en twee slaapkamers. In de zitkamer stonden een tv, een Senseo en waterkoker met thee, pads en Cup a Soup en pakjes drinken voor de kinderen.De boer hebben wij helaas niet meer gezien, want om tien uur sliepen wij al als een roos. Wat een dag en wat een indrukken! De volgende ochtend kwamen wij de boer tegen bij de douche en hebben we nog even voor het ontbijt kennisgemaakt! Om 9 uur stond het ontbijt klaar en wat een ontbijt! Dit was echt te gek!! Drie soorten brood, croissantjes, alle harde broodjes die je je maar kunt bedenken, ontbijtkoek, krentenbrood. Muesli en yoghurt, melk, drinkyoghurt, koffie, thee, sinaasappelsap. Verschillende soorten beleg, verse roomboter, kaas, eitjes en heel veel zoet beleg inclusief Schuddebuikjes, de grote favoriet van onze kinderen. Het was veel te veel en veel te lekker! Aan het eind van het ontbijt kwam boer Hendrik-Jan nog even een bak koffie meedrinken en konden we eindelijk even kletsen met elkaar. Na het ontbijt kregen we nog een rondleiding langs alle schuren, beesten etc. De kinderen hadden de schuur met de skelters en fietsen al gevonden en waren al aan het skelteren. Anne had de geitjes en konijntjes ook al gevonden en naast ons huisje was een ruimte met boeken, tv, sjoelbak en allerlei spelletjes. Op de camping zelf was een speeltuintje en als wij op tijd geweest waren hadden de kinderen nog de dieren mogen voeren, want dat doet de boer ook altijd met de kinderen die dat leuk vinden.

We mochten van de boer nog de hele dag blijven, we hebben gesjoeld, geskelterd en Anne wilde alweer niet meer mee naar huis, die was dikke vriendjes geworden met een geitje. Maar uiteindelijk was toch de tijd daar om afscheid te nemen en zijn we nog even naar Ommen geweest, mooi, gezellig stadje! Toen was het toch echt tijd om weer naar huis te gaan. We hebben zoveel mooie, lieve mensen ontmoet die gewoon hun huis en bedrijf openzette voor ons, ontzettend mooi! We hebben ook heel veel respect voor boer Hendrik-Jan die ondanks alle tegenslagen toch maar gewoon doorgaat en ons alsnog wilde ontvangen, ik moet eerlijk zeggen, ik weet niet of ik het had gedaan, had ik in zijn schoenen gestaan! Ik kan uit de grond van mijn hart deze Toer de Boer zeker aanraden. Ik weet niet of ze dit ooit gaan doen, maar ik zou zeggen DOEN want jullie hebben echt iets heel moois hier. Het is een geweldige ervaring geweest, die ik nooit had willen missen en die gewoon niet in geld uit te drukken is. Marc wil inmiddels boer worden en Anne wil al verhuizen naar het Vechtdal, wie had dat ooit gedacht ;-). Toen ik ook hoorde dat we gewonnen hadden, dacht ik Overijssel, het zou niet onze eerste keus geweest zijn om een weekendje weg te gaan. waarom niet weet ik niet, maar automatisch kiezen we altijd of Brabant of Limburg. Maar wat Ed en ik allebei tegen elkaar zeiden was het volgende weekendje weg wordt zeker Vechtdal, want we zijn hier nog lang niet klaar! Dus boeren in het Vechtdal, als jullie willen weten of jullie iets leuks in huis hebben en jullie zoeken hiervoor nog testers, zoek niet verder, hier ben ik ;-). Ik bied mij graag aan als proefkonijn! Ontzettend bedankt Vechtdal Overijssel, de boer als gastheer, VW Lovebugs en alle boeren die hier aan meegewerkt hebben, het was onvergetelijk!! Voor nog veel meer mooie foto's zie Edwins Facebook