Dat klinkt mij wel als muziek in de oren, dus wil ik de uitdaging wel aangaan. Op de tweede dag van het openingsweekend vertrekken wij dus richting Deurne.
Willibrordhaeghe heeft meerdere functies gehad in het verleden, maar werd in 1954 een Missiehuis. Als je door het gebouw wandelt proef je de geschiedenis overal, er is zelfs een kapel die nog steeds in gebruik is! En loop je door de ellenlange gangen dan kun je met een beetje fantasie zelfs het gezang van monniken horen ;-).
Wij worden hartelijk ontvangen bij de receptie, alhoewel een en ander wel rommelig verloopt. Er zitten twee personen achter de receptie, een jongeman die aan de telefoon is en een alleraardigste dame die ons helpt, maar onderwijl het telefoongesprek probeert te volgen en af en toe dingen roept richting jongeman. Hierdoor is wat afgeleid en duurt alles wat langer dan nodig. Inmiddels is er nog een mevrouw bijgekomen die iets wil weten van de receptie en op haar beurt wacht. De jongeman is klaar met bellen, maar helpt de mevrouw niet. De jongedame achter de receptie moet hem vertellen dat er nog iemand staat en dan gaat hij deze mevrouw helpen. Wij krijgen onze keycard, zonder info over tijdstip ontbijt en tijdstip uitchecken en vervolgen onze weg naar de kamer.
Na een zeer lange wandeling, het hotel is erg groot en heeft veel lange gangen, blijkt de lift het niet te doen.
Bij de kamer aangekomen blijkt onze keycard niet te werken. Na een paar keer proberen loopt er net een groepje directie voorbij, die de deur voor ons openen en een nieuwe keycard gaan halen. In de tussentijd kunnen wij alvast de kamer even verkennen. Lekker groot, mooie ruime badkamer met een heerlijke douche. Wat meteen opvalt geen airco, maar ook geen ventilator, gemiste kans in een nieuw hotel. Met de global warming kun je er donder op zeggen dat het alleen maar warmer gaat worden in Nederland. De kamer was dus heel benauwd.
Inmiddels is de receptioniste weer gearriveerd met de keycard, die nogmaals weigerde te werken en kon zij dus overrichter zake weer terug. Uiteindelijk kwam ze nogmaals en deze kaart werkte wel.
Wat ook opvalt is dat er koffie- en theefaciliteiten in de kamer zijn, drie capsules voor koffie met een briefje erbij, wens je meer capsules dan kun je deze kopen bij de receptie voor 1,50 euro per stuk. Redelijk forse prijs als je het mij vraagt!
Na weggezweet te zijn in de kamer was het tijd voor het diner in Bar Bistro DuCo. Een driegangen menu normaal 34,50 nu 24,50 euro, dus dat wilden we graag uitproberen. Het personeel super vriendelijk, alleen werd ons niet gevraagd bij het hoofdgerecht hoe wij onze steak wilde, waardoor mijn steak grijze randjes had en die van Edwin helemaal doorgebroken was helaas. De 24,50 euro is ook wel ietwat misleidend want voor de meeste voor- en hoofdgerechten betaal je 3,50 per gang bij. Bij de gerechten zit ook een bijpassend groente- en aardappelgarnituur, dit stelt helemaal niets voor. Friet kun je erbij kopen voor 3,50 euro, al met al toch een redelijk dure bezigheid.
Toen was het tijd om te gaan slapen. Waar we al bang voor waren, gebeurde ook, het werd een hele lange nacht zo zonder airco en ventilator met de hitte op de kamer! Het uitzicht van de kamer was wel erg prettig en deed sereen aan en voelde alsof je midden in de natuur zat.
Na een heerlijke douche was het tijd voor het ontbijt. Ik vind dat altijd het leukste aan een hotel, het ontbijt, daar kan ik zo lekker naar uitkijken! Hier werd het een opeenstapeling van teleurstellingen. Koffieapparaat was kapot, jus d'orange was al op, broodjes op en bijvullen ging heel langzaam. Tafeltjes werden niet leeggehaald en heel veel keuze was er niet. We zouden ontvangen worden met bubbels, die kregen we niet bij de receptie, maar de bubbels waren hier wel. De prijs 16 euro p.p., dit ontbijt was dat niet waard.
We kregen dan wel geen bubbels bij de receptie, maar wel een voucher voor twee voor koffie met gebak. Dus na het uitchecken gingen we nog even onze voucher inleveren. Eerst was er niemand in het restaurant, toen kwam er een manager aangelopen die heel vriendelijk onze gebakjes naar onze tafel bracht en onze latte en cappuccino nog zou komen brengen. Na een half uur kwam er een serveerster naar ons toe, die vertelde dat ze geen latte glazen hadden en of het ook twee cappuccino mocht zijn. Natuurlijk, geen probleem. Inmiddels weer een half uur later kwam er een andere serveerster naar een ander tafeltje toe om te vertellen dat er voorlopig geen koffie zou zijn omdat niemand wist hoe het apparaat moest werken. Hierop zei mijn man dat wij al een uur zaten te wachten en zij zei alleen maar, nou daar weet ik niets van en weg liep ze. We hebben nog 10 minuten gewacht, inmiddels al langer dan een uur en toen hebben we onze gebakjes maar opgegeten en zijn we huiswaarts gegaan.
Het is een nobel streven zo'n mooi gebouw met zijn geschiedenis te willen behouden, maar voordat dat een echt succes kan worden, zal er nog een hele hoop verbeterd moeten worden. Ik kom graag nog eens kijken als alle schoonheidsfouten hersteld zijn en misschien kan ik dan alsnog genieten van mijn cappuccino!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten