Om 10 uur meldden wij ons in Goes en werden daar hartelijk ontvangen met koffie en natuurlijk:
En niet geheel onbelangrijk onze accreditatiepas, die vele deuren zou openen voor ons!
Om 10.30 uur ongeveer mochten we instappen in de VIP bus die ons naar het oude gemeentehuis van Goes zou brengen. Dit was ons vervoer voor de dag:
Daarna vertrok het hele gezelschap richting Grote Markt alwaar alle teams voorgesteld werden aan het publiek. Ik heb enkele teams op de foto gezet, 27 foto's (want zoveel landen deden er mee) leek mij toch een beetje teveel ;-). Ten eerste natuurlijk, hoe nationalistisch ook, Nederland:
En Frankrijk zet ik er ook bij en de USA, alleen zijn beide teams niet helemaal compleet:
Op de Grote Markt liepen alle renners en nationaliteiten door elkaar heen, ontzettend grappig om te zien. Maar deze Let had toch wel mijn aandacht gewonnen, waar iedereen liep in zijn wieleroutfit met bijpassende schoenen, had hij wel zijn outfit aan, maar hele andere schoenen ;-).
Om twaalf uur gingen we weer richting bus omdat we natuurlijk de wielrenners voor wilden blijven, want we wilden ze wel onderweg in actie zien. Bij aankomst in de bus kregen we allemaal een lunchpakket uitgereikt, lekker!
Ondertussen ging de race van start en vooraan reed deze auto, zodat je wist waarmee je te maken had:
Onderweg hebben we nog Wilfried Geijs, een oud-wielrenner opgepikt die ons voorzag van de nodige info tijdens de reis. Dit was heel gezellig en informatief, bedankt daarvoor! Hij deed korte interviews onderweg bv. met de organisatoren van de Ronde van Vlaanderen, die ons meteen uitgenodigd hebben. Zeg maar wanneer en ik kom weer hoor als ik weer in de VIP bus mag ;-). En een interview met de Jo de Roo, een man op leeftijd die heel wat wielerwedstrijden op zijn naam heeft gezet. Een man om trots op te zijn dus en in ere te houden!! Bij de eerste stop, net na de Zeelandbrug, mochten we uit de bus om foto's te nemen. Ik hoop dat je op de volgende foto kan zien, hoe dichtbij ik sta. Ik sta er zowat tussen de renners:
Ik stond heel mooi, want na de rotonde kwamen ze langs de andere kant terug en kon ik nog mooi even nog een foto nemen wel iets minder dichtbij:
Gauw de bus in op naar de volgende stop. Alles was zo goed geregeld, politie ging opzij en wij mochten overal door:
Na de foto's weer de bus in op naar de volgende stop. De rit door Zeeland was ook zo prachtig. Wat hebben we een mooie plekjes voorbij zien komen! We komen veel te weinig in Zeeland, dat blijkt maar weer. Het wordt voor ons ook weer eens tijd om samen te genieten bij Roompot ;-).
Na de derde stop reden we door naar Woensdrecht waar we ontvangen werden in cafe Non Plus Ultra. Hier kregen we koffie met een heerlijke slagroomsoes! Hier was het heerlijk vertoeven op het mooie terras, lekker in het zonnetje wachtend op de renners die voorbij zouden komen razen.
Nog een paar voorbijkomende wielrenners vastgelegd die hadden net hun ravitaillering (eten en drinken) en toen was het weer tijd voor de bus.
Na een kleine sightseeing tour kwamen we weer aan in Goes, waar we gedropt werden bij de finish en waar we onder het genot van een drankje en een lekker broodje op ons gemak de finish konden bekijken. Helaas werkten hier onze kaartjes niet meer en moesten we zelf een goed plekje zien te bemachtigen langs de kant. Wij hoopten natuurlijk op een Nederlandse overwinning, maar helaas was het podium overheersend Frans die met Thomas Boudat de eerste en met Marc Sarreau de derde plaats behaalden en de tweede plaats was voor de Deen Mads Wurtz Schmidt.
Podium heb ik helaas geen foto's van, want dat was echt gekkenhuis en om dan tussen al dat lenzengeweld te staan met je Samsung Galaxy camera, trok me nou niet echt ;-). Op het podium werden nog twee prijzen weggegeven, ten eerste de Adrie de Winter prijs (Adrie is helaas in 2004 op 55-jarige leeftijd overleden) deze prijs gaat naar de snelste Nederlander en dit was Taco van der Hoorn op de 15e plaats. En dan is er ook nog de Niek Rentmeester prijs (Niek Rentmeester was een veelbelovende Zeeuwse wielrenner, die helaas in zijn slaap aan een hartstilstand is overleden op 23-jarige leeftijd). Deze prijs gaat naar de meest strijdlustige renner en dat is geworden Evgenii Shalunov uit Rusland.
Edwin houdt van fotograferen en na turnen, ritmisch gymnastiek, atletiek, autosport en schaatsen kan hij nu ook wielrennen toevoegen aan zijn lijstje! Hij heeft een paar mooie foto's gemaakt, daar vallen mijn foto's bij in het niet, maar ja zoals ik al eerder zei, het is maar een Samsung Galaxy camera zonder talloze lenzen ;-). Dit is de link naar Ed's album, zeker de moeite waard van het kijken: https://www.facebook.com/dekkerland/media_set?set=a.705505342824535.1073741875.100000952273043&type=1
Ik heb genoten van een mooie wedstrijd, het heerlijke weer, de hele mooie provincie Zeeland en natuurlijk het VIP zijn, wat een geweldige ervaring!! Zo dichtbij kom je niet vaak!! Ontzettend bedankt Roompot voor de uitnodiging en ZLM voor de superorganisatie, alles was prima geregeld bedankt!!