La Place vers en nog eens vers!

Gisteren mocht ik een dagje meedraaien op de kookschool van La Place, daar waar al het lekkers verzonnen, bedacht, getest, geproefd en uiteindelijk goedgekeurd wordt. Als er daar ooit een opening komt, ben ik de eerste die mij aanmeld!
Ik moest mij om 9 uur melden bij de personeelsingang van de V&D in Utrecht en daarna naar de vijfde verdieping naar La Place! Nadat ik hartelijk welkom geheten was, gingen we eerst een bak koffie doen in het restaurant. Ook wel apart, iedereen druk in de weer de schappen aan het vullen, hard aan het werk om alles op tijd klaar te hebben staan voor als om 9.30 uur het restaurant opent! Daarna was het tijd om bij de les te voegen, de les wordt gegeven aan medewerkers en managers van La Place, zodat ze weten hoe de producten te bereiden en deze les was het merendeel gericht op de taarten speciaal voor Kerst, als geheugensteuntje om te zien hoe alles ook al weer ging en werkte.
We begonnen met het afbakken van de wienertaartbodems, die worden voor veel taartjes gebruikt!

 En daarna de bodems maken voor de appeltaart, de cheesecake etc. Daar hebben we natuurlijk bloem voor nodig!

En uiteindelijk zou het zo iets moeten worden ;-).

 En we gingen ook nog een Limoncellotaart maken met natuurlijk verse citroenen en limoenen!

 We zijn de hele dag bezig geweest met z'n allen en hebben een hoop taarten gemaakt, kijk maar eens:

 En deze kreeg ik als dank mee naar huis! Nu ben ik zelf niet zo'n chocoladetaarteter, maar mijn dochter des te meer, dus was het groot feest toen ik thuiskwam ;-).:

 Uiteindelijk was dit het totaal van ons 13 personen:

Maar alles en dan ook alles is vers, kijk dan eens naar deze geweldige aardbeien:

Heb je ze ooit lekkerder gezien???
Wat ik dus niet wist is dat al deze bovenstaande taarten per vestiging vers voor ons worden bereid! Ik dacht die worden ergens centraal gemaakt en worden dan 's nachts of 's ochtends vroeg gelost bij elke La Place. Dus dat meisje of jongen die jouw bakje koffie tapt heeft dus 's ochtends voor openingstijd ook die taart staan maken die je lekker bij je koffie neemt! Ik heb daar nog nooit bij stilgestaan. Als ik honger of dorst heb of lekkere trek ga ik een La Place binnen, bestel een Italiaanse koffie (koffie met slagroom), die is zoooo lekker. Heb 'm thuis weleens proberen te maken zelfs met koffiebonen van la Place, maar toch zo lekker als daar krijg ik hem thuis niet! Ik neem altijd de appelnotentaart (beste uit de test bij Kassa!), want bij het zien van dit plaatje, loopt toch het water je in de mond:

Wij hebben hier ook een La Place, een kleintje in Alphen aan den Rijn. Ze hebben hier alleen broodjes, koffie, gebak en gelukkig ook ontbijt! Ken je het ontbijt al van La Place, nee? Nou voor 2,95 euro (met coupon 2,50 euro!!) krijg je een koffie of cappuccino, een jus d'orange en daarnaast mag je zelf nog 5 items uitkiezen van het ontbijtbuffet bestaande uit verschillende broodjes, gekookt eitje, gebakken eitje, zalm, roomkaas, ham, kaas of zoet beleg etc. Het varieert nogal per vestiging wat je waar kunt krijgen, maar goed en lekker is het altijd! Vroeger ging ik altijd naar de Hema voor 1 euro, een koffie met baguette gebakken ei met bacon, ijskoud. Nou dan betaal ik toch liever 2,95 euro voor iets wat ik zelf uit mag kiezen en waarvan ik zeker weet dat het vers is!! Maar in Alphen dus ook ontbijt, dan kom ik daar en meestal staan de broodjes, sappen en taarten mij al aan te lachen, maar ontbijt is ver te zoeken en dan denk ik weleens, jemig hadden jullie dat nou niet even klaar kunnen zetten of zo! Maar nu gisteren met die kookschool, als ik dan hoor dat al het personeel daar 's ochtends al druk aan het taarten maken is en die gewoon zelf maken 's ochtends (de bodems worden meestal 's avonds gemaakt en de cheesecake en kwarktaart ook, want die moeten heel lang koelen. Na de hele nacht in de koeling moeten die wel 's ochtends opgemaakt worden!). Maar al die taarten staan die meiden en jongens dus gewoon zelf te bakken en af te maken petje af! En de sappen idem dito, alle sappen en smoothies worden de hele dag door vers gemaakt en geperst en de broodjes ook natuurlijk, maar dat wist je waarschijnlijk al! Ze werken bij La Place alleen maar met verse ingrediënten en dat proef en zie je ook!! Nu zal ik nooit meer denken (en ik hoop jullie ook niet) als ik bij de La Place sta en er ligt iets niet, had dat er niet gewoon even kunnen liggen, nee diep respect voor alle medewerkers bij La Place, want wat moeten zij een hoop doen 's ochtends vroeg al. Als dan het restaurant open gaat en alles ziet er op en top uit, mooi aangekleed en alles, bedenk dan dat het er niet zo uit zag toen de medewerkers aankwamen en zij dat dus allemaal die ochtend, en elke ochtend opnieuw hebben gedaan en gemaakt! Bedankt voor het kijkje in jullie keuken, ik heb een hoop geleerd en daarbij zeker nog meer respect gekregen voor alle medewerkers van La Place! Je kunt zelf ook deze heerlijke taarten bestellen en eten met Kerst via http://www.laplace.nl/content/catering. Niet alleen de taarten zijn hier te krijgen, maar ook heerlijke kerstgerechten voor als je zelf geen zin, tijd of inspiratie hebt!! Ze hebben nu zelfs een actie waarbij je een gratis diner voor 6 personen kunt winnen met ober, dat lijkt mij nou ook helemaal te gek. Niet telkens van tafel hoeven om weer een tijd in de keuken te gaan staan, maar gewoon iemand hebben die het bij je aan tafel komt brengen! Dit is de link enne allemaal veel succes!! Link: http://kerstmetbutler.nl/

Philips HR 1618 staafmixer

Daar stond ik dan in mijn keuken, denkend dat ik wel alle benodigde keukenapparatuur in huis had. Een Philips keukenmachine, een hakmolen van 18 jaar oud, een broodrooster, een waterkoker, een frituurpan,  een citruspers, een Homecooker en een koffiezetapparaat. meer had een mens toch niet nodig? Dat dacht ik dus, totdat ik de HR 1618 in handen kreeg! Ik had hem gewonnen bij Philips op Facebook en hij kwam samen met een kilo aardappels. 

Dat kwam goed uit, want we aten die avond hutspot en zodoende kon ik meteen hun pureerschijf uitproberen. Het stampen van de aardappels en wortel en peen was een peuleschilletje! Zonder kracht te hoeven zetten kreeg ik een mooie gelijkmatige hutspot! Normaal krijg ik een partij spierballen van dat stampen, leek wel een Oost-Duitse zwemster ;-). Hier het eindresultaat van het eten zonder moeite:

De volgende dag was klopper aan de beurt. Ik had al zolang geen zelfgeklopte slagroom meer gemaakt, door al dat geklop kreeg ik een tennisarm! Na drie minuten kon mijn arm niet meer en was de slagroom nog gewoon room! Dus dan maar gewoon een spuitbus. Maar nu niet meer, dat ging veranderen hier in huis! De klopper gepakt, de slagroom in de bijgeleverde maatbeker gestopt en kloppen maar! Binnen 1 minuut had ik al slagroom en ik hoefde niet eens moeite te doen! En Philips heeft speciaal voor mij die maatbeker erbij gestopt, want normaal zit mijn keuken onder de spetters, met de beker heb je daar geen last meer van. Je moet alleen de klopper niet op standje Turbo zetten in het begin, want dan heb je zelfs spetters met de beker. Als je het laatste stukje Turbo inzet, heb je ook geen last van spetters! Dus mijn keuken schoon en verse slagroom, wat heb ik al die tijd gemist!!

Een paar dagen later was de hakmolen aan de beurt. Nu had ik zelf ook een hakmolen, gekocht 18 jaar geleden toen ik ging samenwonen. Nu moet ik eerlijk bekennen dat hij als ik hem gebruikte, hele rare geluiden maakte en begon te roken. De mesjes kon ik gewoon beetpakken en op mijn vingers zetten, er gebeurde niets. En als hij al hakte kreeg ik allemaal grote brokken, tijd voor pensioen dus! Dus als een kind zo blij dat hier een hakmolen bij zat en meteen maar uitgeprobeerd met een uitje. De foto is niet heel scherp, maar dat zag ik helaas pas op de computer, ik hoop dat jullie het een beetje kunnen zien:

Mijn uitjes waren weer gesnipperd en geen stukken ui meer voor bij een berenklauw! Er was alleen een maar, ik wilde het mesje afwassen met de hand en niet in de vaatwasser doen, maar vergat even dat deze mesjes geen 18 jaar oud waren :-(. Dus een waarschuwing, staat ook in de gebruiksaanwijzing hoor (moet je hem wel lezen), mesjes zijn vlijmscherp!!

Het mooie aan deze staafmixer vind ik dat hij supersnel is, je doet alles zonder moeite of kracht te zetten (je spierballen verdwijnen wel langzaamaan) en de meeste onderdelen kunnen gewoon in de vaatwasser en de spulletjes zijn dus snel opgeruimd. Dus je pakt hem even snel en je hebt geen heel apparaat af te wassen zoals mijn keukenmachine!

Philips, ontzettend bedankt hiervoor, geen idee waarom ik nooit een staafmixer heb gehad, wat een uitvinding! Ook bedankt namens mijn gezin, nu met die verse slagroom moet er ook verse appeltaart uit de keukenmachine bij natuurlijk ;-).

Het enige wat nu nog op mijn verlanglijstje staat is een patatsnijder voor mijn keukenmachine, helaas bestaat die voor mijn machine, de HR7771 nog niet. Misschien een ideetje Philips ;-), wil ik hem wel uittesten voor jullie hoor!!

Margriet Winterfair

Dankzij de Nierstichting en dankzij het feit dat kinderen tot en met 11 jaar gratis waren op zondag zijn Anne en ik dus zondag naar de Magriet Winterfair geweest in de Utrechtse Jaarbeurshallen.

Tot aan de ingang van de Jaarbeurs waren alle covers uitgebeeld van 75 jaar Margriet, dat was een leuke route!!

Bij binnenkomst viel mij deze cover meteen op, mijn geboortejaar en Pippi Langkous erop, hoe mooier kun je het hebben.

De beurs was een soort Huishoudbeurs, maar dan in het klein. De kersftsfeer zat er goed in, heerlijk! Er stonden kraampjes met van alles wat van Mitshibushi tot Struijk en van Kneipp tot Dyanne. Margriet had ook een eigen paviljoen met allerlei leuke optredens, interviews e.d. Workshops waren er ook in overvloed, alleen was de rij hiervoor zo lang dat we besloten hebben maar alleen kraampjes te kijken. Er waren ook leuke terrasjes en bijvoorbeeld bij Bruna kon je op de foto:

We zijn ook nog even langsgelopen bij Dyanne, zij kende mij nog van Libelle Academy, hoe cool is dat? Enne dames, Dyanne heeft 50% korting!! 50% korting, dat is even lekker shoppen!

Nadat we beladen waren met tasjes met allerlei koopjes besloten we toch nog even langs het paviljoen van Margriet te lopen en gewoon even lekker gek te doen zoals een moeder en dochter dat samen zo goed kunnen ;-):

Ik denk dat deze foto wel alles zegt en laat zien hoeveel lol en wat een leuke dag wij samen hebben gehad. Bij vertrek kregen we ook nog beide een goodiebag!

Dank Nierstichting voor mijn kaart en dank Margriet voor Anne's gratis kaart en voor het organiseren. Ik hoop dat jullie toch zeker nog 75 jaar meegaan!!

O ja, mocht je hier nog naartoe willen, ik kan het je zeker aanraden, de Winterfair is er nog tot en met donderdag in de Utrechtse jaarbeurshallen dus!!

TVOH Live

Vrijdag mochten Anne en ik dankzij een tweet van Samsung Mobile naar TVOH Live!

We hadden er heel veel zin in, dus zijn we snel de trein naar Utrecht ingestapt vrijdagmiddag. Onderweg natuurlijk even social media reporter spelen ;-).

Wel handig haar moeder, want die wil graag social media reporter worden en gaat weg met een telefoon met nog maar 35% en een camera die kuren kreeg en het niet meer wilde doen. Misschien toch handig om zo'n oplader te kopen voor onderweg, zeker als je wilt social media reporteren!
Na een hapje gegeten te hebben in Utrecht ging de reis verder naar Hilversum. Aangekomen op het Mediapark stond de route al goed aangegeven met pijlen etc.

Wij mochten de VIP-ingang in, hoe sjiek is dat ;-). Nadat onze kaarten gecontroleerd waren kregen we een mooi rood bandje om en mochten we ons vervoegen naar de VIP-lounge. Hier werden onze jassen aangenomen en stonden er hapjes op tafel en bij de bar mochten we drinken halen.

 Ook kon je hier je kwaliteiten playbacken, dus dat hebben we dan ook maar even gedaan!

Ziet er goed uit, misschien toch maar meedoen met the Voice Kids ;-)?
Hierna kwam al gauw de man die het publiek een beetje enthousiast moet maken en nadat iedereen laaiend enthousiast was werden de bandjes naar binnen geroepen. Eerst blauw, toen grijs en daarna rood.

We werden op de tribune gezet, alwaar de verliezers allemaal naar beneden gingen bleek later, dus die konden we heel goed zien! Dit was zo'n beetje ons uitzicht, jammer dat we geen goed zicht op de stoelen hadden.

Zodra je dan die studio binnenloopt en het begint, voel je gewoon de spanning. Ja, je bent er gewoon echt bij!! Toch veel leuker als thuis op tv hoor! Tijdens de commercial breaks kwam de enthousiasmeerman (het juiste woord kom ik even niet op) telkens langs. Iemand moest dan iets zingen en kreeg een kado. Bij de laatste break wilde Anne uiteindelijk toch wel iets gaan doen, niet zingen, maar een ritmisch gymact doen en toen werd er ook een meisje van haar leeftijd gekozen, alleen helaas niet zij. En dat meisje kreeg een Samsung Fame, toen baalde Anne natuurlijk nog meer, maar ja wij hadden al geluk dat we daar ook zaten! Veel verdriet had ze er niet van want Wudstik en Jennifer Lynn zijn haar favorieten. Wudstik was er ook en ging door, Jennifer komt helaas pas aanstaande vrijdag!  Het was echt een afslachting vrijdag van de 4 kandidaten van elke coach gingen er maar 2 door! Anne vond het helemaal geweldig en was blij dat ze hier bij mocht zijn en had dus mooie verhalen te vertellen maandag op school (wat ze dan nog niet verteld had via Twitter, Facebook of Whatsapp ;-)). TVOH elke vrijdagvond op RTL 4, dus kijken allemaal!!! Bedankt Samsung Mobile, zou dit wel elke vrijdagvond kunnen doen ;-).

Captain Phillips

Gisterenavond mochten wij op uitnodiging van Universal Pictures Nederland naar de voorpremiere van  Captain Phillips.

Tom Hanks speelt de hoofdrol dus ik had hoge verwachtingen, ik vind hem een geweldig acteur.

Na een kop koffie mochten we om 19.00 uur plaatsnemen in de filmzaal, ik denk dat er ongeveer 20 tot 25 man in de zaal aanwezig waren.

De film is echt gebeurd en gaat over een Amerikaans vrachtschip met aan boord Captain Phillips die langs de Hoorn van Afrika moeten varen en daar dan overvallen worden door Somalische piraten. Tom Hanks speelt dus Captain Phillips en hij wordt uiteindelijk gegijzeld door de piraten om zo zijn bemanning buiten schot te houden en om losgeld te kunnen eisen. Na een lange, bange en uitputtende reis lijkt er eindelijk hulp te komen.

Als je een mooie, oprechte film wilt zien is dit zeker een aanrader. Het is geen flitsende actiefilm, maar toch zit je op het puntje van je stoel door het geweldige spel van Tom Hanks. Als hij aan het eind helemaal op is en aan het huilen is, ga je vanzelf mee huilen zo goed is het gespeeld (ik in ieder geval wel ;-)).

Na afloop vond ik wel dat ik een mooie film gezien heb, die ik nooit had willen missen, maar ik werd wel misselijk bij de gedachte dat het echt gebeurd was en dat zulke dingen nu nog steeds gebeuren, akelig.

Als Tom Hanks hier geen Oscarnominatie voor krijgt dan weet ik het ook niet meer. Deze film en zijn acteerwerk verdienen zeker een Oscar!

Ik zou zeggen ga zeker naar de bioscoop en deze film zien, hij draait vanaf donderdag 21 november! En neem zakdoeken mee voor aan het eind ;-).

Universal bedankt voor de uitnodiging, wat een prachtige film, volgende keer ben ik graag weer van de partij!

Barbra & Frank the concert that never was

Gisteren mocht ik op uitnodiging van Mitsubishi Nederland naar de premiere van Barbra & Frank in Carré. Mijn verwachtingen waren hooggespannen want ik ben groot fan la Streisand! En ik had nog nooit een voet binnen Carré gezet, dus ik was ook erg benieuwd hoe dat er nu van binnen uit zou zien.

Om 19.15 uur mijn kaarten opgehaald bij de balie en er zaten een stapel consumptiebonnen in, kaart voor gratis garderobe en toegang tot de afsluitende borrel. Na een koffie zijn we onze plaatsen gaan opzoeken, benieuwd waar we zouden zitten.

We zaten rij 3, maar dan op parterre midden. Precies voor het podium, alleen dan op het allereerste balkon. Best goede plaatsen, helemaal niet verkeerd!

Het begon en de sfeer zat er al gelijk goed in. Wat ik persoonlijk zo leuk vond, was dat het niet alleen zingen was, maar ook een soort van theatershow. Ze maakten er een echte show van gisteren!! Het was een heerlijke trip down memory lane en genieten geblazen!

Er was ook een hoop interactie met het publiek, daar hou ik ook van. Hier loopt Barbra gewoon tussen het publiek en stelt vragen. Ik moet zeggen Barbra is perfect neergezet door Sharon Owens, complimenten! Lijkt me moeilijk iemand nadoen die zelf ook nog over deze aardbol rondhuppelt, maar echt prachtig gedaan! Ja en dan Sebastian Anzaldo als Frank Sinatra, ik luisterde nooit zoveel Frank Sinatra, maar volgens mij was dit toch ook wel een hele goede Frank Sinatra!

Het was mijn eerste keer Carré, mijn eerste Niehe van Lambaart Theaterproductie, maar ik hoop toch echt niet mijn laatste!!

Was je erbij gisteren? Niet??? Dan kan ik maar een ding zeggen: Je hebt iets gemist!!! Als je van Barbra en Frank houdt, is deze show echt een must see. Het is een gezellige avond met muziek, show en veel interactie!

Maar ook als je er niet bij was, niet getreurd ze zijn nog niet weg, je kunt ze nog gaan zien en ik zou zeggen zeker doen!!  Hier de link met de speellijst, echt naartoe gaan hoor, je krijgt er geen spijt van!!

Bedankt Mitsubishi Nederland voor de kaarten, bedankt Niehe en van Lambaart Theaterproducties voor het  naar Nederland halen van deze show, bedankt  Carré voor de gastvrijheid en natuurlijk bedankt Sharon en Sebastian voor jullie geweldige performance!

Sluipweg van Ingrid Oonincx

Na mijn inschrijving op Crimezone zag ik een oproepje om je op te geven voor het leespanel van Ingrid Oonincx haar nieuwe boek Sluipweg. Het leuke aan dit panel vond ik dat het boek niet opgestuurd zou worden, maar uitgedeeld zou worden door de schrijfster zelf tijdens het Thrillerfestival in Zoetermeer. Dus graag ingeschreven, want ik hou van bijzondere dingen en toen zat ik erbij! Iedereen die zich ingeschreven had zat er bij, want de uitgever the House of Books vond dat iedereen een exemplaar verdiende, wat een gebaar!!

Dus vanmorgen naar Zoetermeer afgereisd en vol spanning plaatsgenomen in het theatercafe. Ingrid werd geïnterviewd door Anita Terpstra, die ik weer ken van Overmand. Na het interview mochten wij ons exemplaar in ontvangst nemen en deze werd gesigneerd door Ingrid. We mochten de hele dag blijven op het Thrillerfestival, maar mijn chauffeur zat buiten te in de auto te wachten, dus meteen naar huis gegaan.

Vanmiddag dacht ik even een paar bladzijdjes te lezen voor het forum van Crimezone, maar helaas het bleef niet bij een paar bladzijden! In een ruk heb ik het boek uitgelezen vanavond en ik kan eerlijk zeggen dat gebeurt niet vaak!!

Eerst vond ik het erg verwarrend de hoofdstukken die springen van jaartal naar jaartal, maar hoe verder ik kwam, hoe meer ik doorkreeg hoe het precies allemaal liep en werkte en vond ik het niet storend meer.

En dan kom je op een punt en dan kun je gewoon het boek niet meer wegleggen, dan wil je gewoon weten hoe alles verloopt, wat er nu weer gaat komen en vooral hoe het gaat met Gwen. Wauw, ik voelde me echt Gwen toen ik het boek las, wat een emoties!!

En dan denk je door te hebben wie overal achter zit, hoe alles komt en dan blijkt er toch net weer even een andere twist achter te zitten.

Het plot is echt verbijsterend en ik vind de hoofdpersoon echt sympathiek. Net als zij kom ik ook uit een dorp en toen ik daar woonde, vond ik ook dat alles saai was en dat mijn enige doel was dat ik daar ooit weg zou komen.
Dat is in mijn geval gelukt, maar als ik er nu kom, zie ik ook hoe mooi het eigenlijk is en wat ik toen niet zag.

Ik zal niet teveel verklappen want dat is niet leuk, maar geloof me als ik zeg, dit boek MOET je lezen!! Als ik het al in een keer uitlees, omdat ik gewoon niet meer los kom van het verhaal, dan wordt een echte die-hard lezer er zeker in meegezogen!

Ingrid, ik vind het jammer dat ik het boek al uitheb en waarom heb ik nog niets anders gelezen van je? Onder welke steen zat ik verstopt?? Vanaf nu ga ik alles lezen van je en als ik de vorige twee gelezen heb, wacht ik in spanning op boektitel nummer 4!

Conclusie, als je van een goede Nederlandse thriller houdt met onvoorspelbaar plot, zou ik je zeker dit boek aanraden en vergeet zeker die naam niet: Ingrid Oonincx.

Meet and Greet met Asimo bij Honda Europe

Vandaag waren wij uitgenodigd om kennis te maken met Asimo, de robot van Honda. Om 9.30 uur werden wij opgehaald in de meest luxe en allernieuwste Honda CR-V door Brian, onze privé chauffeur en de reis ging naar Zaventem, België.

Na een zeer voorspoedige reis werden wij rond 11.30 uur welkom geheten door Wouter van Honda Nederland en diverse collega's van Honda België en stond er al een lekkere bak koffie klaar!
Na de koffie kregen we meteen een demonstratie van Asimo, ik heb denk ik wel 40 foto's van Asimo, maar twee wil ik er hier wel laten zien. Hij kan trappen op en af en hij kan dansen!

Het is echt een wonderlijk apparaat! Geweldige ervaring om hem eens in het echt te zien en te horen! na de demonstratie en vragenrondje was het tijd voor een overheerlijke lunch. Pas op bij het bekijken van de volgende foto, want het water loopt je in de mond van het zien van die foto ;-).

Het eten was heerlijk! Vooral dat aardbeien/frambozengebakje was overheerlijk, ik denk dat ik maar ga verhuizen naar Brussel en omgeving!
Na de lunch mochten we op de foto met Asimo, alleen en met elkaar. Hierbij ons familiekiekje met mijn drie kids ;-). Wat een schatje, ik zou hem zo meenemen naar huis!

Ik heb gehoord en gelezen dat hij ook een eigen show heeft in Disneyland in Anaheim. Nu is mijn wens ooit nog eens naar Disneyland of World in Amerika te gaan en naar Amerika gaan is ook een grote wens. Dus als we hard genoeg sparen dan kunnen we twee vliegen in een klap slaan en hem gaan bezoeken in Disneyland in Amerika!
Hierna hebben we nog een demonstratie gehad van de U3-X, een beetje te vergelijken met een soort van Segway, maar hier zit je erop in plaats van staan op de Segway.

En toen was het toch helaas tijd om al afscheid te nemen, we kregen nog allemaal goodies mee naar huis en nu heb ik dus een hele mooie Asimo aan mijn camera hangen ;-).
Bij het weggaan kwam er net de raceauto van Honda aangereden, dus die ook nog snel even gekiekt!

Honda Nederland ontzettend bedankt voor deze onwijs gave dag, we hadden hem voor geen goud willen missen!! Brian bedankt voor het chauffeuren, hoe luxe is dat een eigen prive-chauffeur. Ja ja die hebben we ook nog gekiekt, Marc wilde graag met hem op de foto. Ik sta er niet helemaal recht voor zoals je kunt zien op de foto, maar ze staan er op!

Bedankt nogmaals en als jullie nog eens iets leuks hebben, zijn wij graag weer van de partij ;-)!!

Wim Hof recordpoging

Vrijdag 18 oktober 2013 was het zover! Wim Hof aka the Iceman ging zijn oude record ijszitten verbreken en Edwin en ik mochten daar dankzij sponsor Remeha bij aanwezig zijn.

Wij werden verwelkomd in studio Veronica met een drankje, waar Wim zijn record zou gaan verbeteren tijdens de uitzending van Somertijd. Het oude record staat op 1 uur en 52 minuten en hij wilde nu een minuut langer in het ijs gaan zitten, dus de klok moest stoppen op 1 uur en 53 minuten.

Het was een gezellig clubje mensen bij elkaar en na een praatje van Marketing Director van Remeha Lily Jong was het tijd voor Wim Hof. Hij had er veel zin in en oogde erg ontspannen.

Hierna was het tijd om het ijsbad in te gaan! Wim ging in een glazen plastic bak, staand alwaar de vier jongens die de hele week in Somertijd hadden geprobeerd het langst te blijven zitten in een ijsbad, de bak volgooiden met ijs. Ik kreeg het al koud als ik die zakken met ijs voorbij zag komen, brr....

De bak was vol en de klok ging lopen! Inmiddels was Rob van Someren met zijn crew uit de studio gekomen en hadden ze een primitief studiootje opgezet in de ruimte waar Wim Hof ook stond. Dit betekende dus dat wij Rob en consorten gewoon konden aanraken en het was net of we bij ze in de studio zaten, wat een geweldige ervaring!

De jongens kregen te horen wie er het langste in het bad had gezeten en dat bleek de deelnemer van donderdag te zijn, ruim 36 minuten, pff ik doe het hem niet na!!

Ondertussen mocht je zelf ijssculpturen maken, er was drinken in overvloed en er waren overheerlijke sateetjes (Remeha, daar wil ik wel het adres van hoor!!), wat waren die lekker! Stokbroodjes, kroepoek, loempiaatjes noem maar op, we kwamen niets tekort!

De tijd tikte gestaag door en ondertussen zat Wim nog steeds in het ijs, elk kwartier werd hij getemperatuurd en vroeg de arts hoe hij zich voelde en zo liep hij langzaam naar zijn oude record!

Eindelijk was het zover en konden we de laatste seconden aftellen, hij had het hem gewoon weer geflikt, respect!

Dit is waar de teller op eindigde, nadat de plastic bak was opengemaakt het ijs eruit viel en Wim eruit stapte alsof hij nog maar vijf minuten onder het ijs had gezeten!! Diep respect hiervoor, maar toch ook dubbele gevoelens. Je kijkt naar iemand die speelt met zijn leven, natuurlijk er is een arts aanwezig, maar toch is er altijd een kans dat het fout kan gaan. Bah, daar wil ik al helemaal niet over nadenken!!

Het is in ieder geval goed gegaan, het is gelukt en we hebben het allen gevierd met een Prosecco.

Ik wil in elk geval Remeha bedanken voor de goede verzorging, zeer goede organisatie en natuurlijk ontzettend bedankt voor het feit dat wij uitgekozen waren om hierbij aanwezig te zijn.

Wim Hof en vrouw, want vergeet die niet!, wil ik zeggen heel veel respect en

Mijn Amsterdam van Ron Blaauw

Gisteren had ik een meet and greet met Ron Blaauw in de Bijenkorf in Amsterdam om zijn nieuwe boek in ontvangst te nemen. Het boek heet "Mijn Amsterdam". Nu verwachtte ik verhalen uit Amsterdam, afgewisseld met recepten voor de gewone normale mens zonder poespas, want daar staan Amsterdammers om bekend nietwaar. Dus op naar Amsterdam, nu vermijd ik het liefst Amsterdam, want wat alle die mensen zo leuk vinden aan Amsterdam, ik weet het niet... Ik voel dat niet zo. Ik vind de Albert Cuypmarkt geweldig en het Westergasterrein worden vaak leuke dingen georganiseerd, dat moet gezegd worden, maar voor de rest nee, sorry ik zie het niet. Ik loop maar achter de meute aan door de Kalverstraat, verschrikkelijk.....

Op de boekenafdeling van de Bijenkorf kwam er daar ineens een hele aardige en leuk uitziende man zijn boek signeren en dus ook mijn boek. Tijd voor een foto was er ook. Mijn vraag die ik had, heb ik helaas niet gesteld omdat er meerdere mensen aan het wachten waren, maar misschien komt dat nog eens als ik in de Gastrobar ben en misschien kan ik weleens een kookcursus volgen bij Ron ;-).

Maar nu over het boek, in eerste instantie viel het even tegen dat er maar heel weinig recepten in stonden en eerlijk gezegd, ook niet voor de gewone mens. Dat wordt in ieder geval een hele dag uittrekken wil je zo'n recept maken, maar dan heb je wel wat lekkers (mits je het goed doet!).

Ik ging dus verder bladeren en mij vielen als eerste de prachtige foto's op. Als vrouw van een fotograaf let je daar op natuurlijk en ik weet zeker dat mijn man jaloers is op menig plaatje in het boek. En hoe meer ik verder ging bladeren, hoe meer leuke plekjes ik zag en dingen die ik wilde bezoeken.

Het viel mij ook op dat er maar een restaurant in het hele boek staat waar ik ben geweest, sorry, ik ben niet zo heel hip en als ik al eens een avondje weg ga, is dat zeker niet in Amsterdam. Maar het betreffende restaurant is dus Café Amsterdam, daar moet je echt eens geweest zijn. Maakt niet uit wie je bent, wat je aan hebt, iedereen is daar welkom aan lange houten tafels, wat een sfeertje daar!! Als dat voor alle plekken in het boek geldt, heb ik nog wel wat te doen, want dan wil ik overal langs!

Mijn conclusie van het boek is, als je een leuk kookboek zoekt laat deze dan links liggen, maar zoek je alle leuke plekjes in Amsterdam van je broodje en je koffie 's ochtends tot je avondeten en de gezelligste tent om de late of juist vroege uurtjes door te brengen, nou dan is dit boek een echte must!

Ik als, niet houdende van Amsterdam, ben heel enthousiast geworden over Amsterdam en wil dankzij de verhalen en de foto's alle plekjes uit het boek bezoeken en met dit boek heb je een handige gids bij je, let op hij is alleen niet in zakformaat ;-).
Als je van Amsterdam houdt, is dit zeker ook een must want misschien herken je wel plekjes waar je zelf ook altijd komt en je kunt uit dit boek altijd nieuwe ideeën en inspiratie opdoen!

Het boek is onder andere verkrijgbaar bij de Bijenkorf en kost 24,95 euro. Leuk ook om te geven zo met de feestdagen weer bijna voor de deur!!

Ik ben in ieder geval geïnspireerd en kan niet wachten om van dat ene tentje waar ik geweest ben er meerdere te maken!!

Het labyrint van Venetie

Ik kreeg het boek Het labyrint van Venetie om te lezen en om een recensie te geven van uitgeverij Luitingh - Sijthoff BV, kortweg L.S.

Nu ben ik een groot fan van Dan Brown's boeken met Robert Langdon en op vakantie heb ik nog Inferno gelezen, en aangezien Robert Langdon mijn hart gestolen heeft, stond ik een beetje sceptisch tegenover dit boek. Alweer een intrige met de Roomse Kerk in Italie, ik dacht dat gaat hem gewoon niet worden.

Maar ik ben begonnen met lezen en eerst had ik wat moeite om erin te komen, maar naarmate het verhaal vorderde, vorderde ook alle intriges en dubbele agenda's en kon ik gewoon het boek niet meer wegleggen. De rest heb ik dus in een avond weggelezen!

Het verhaal gaat over een vrouw die aanspoelt in Venetie, maar deze vrouw is gekleed in priesterkledij. Nu ligt dit nogal gevoelig bij de Roomse kerk, dus de politie die onderzoek doet naar deze zaak, krijgt te maken met nogal wat tegenwerking van de Rooms katholieke kerk. Uiteindelijk komen ze ook viavia ook terecht bij het Amerikaanse leger en een nerd die een soort van Second Life heeft nagebouwd, Carnivia genaamd en zo wordt het hele verhaal steeds ingewikkelder en spannender. Ik vind het geweldig om te zien dat de schrijver zich zo durft uit te spreken over de rol van de Amerikanen in dit verhaal.

Uiteindelijk komen de drie hoofdrolspelers met elkaar in contact in het verhaal en dan gaat alles in sneltreinvaart en raak je echt verstrikt in alle intriges en kom je er niet meer van los!

Ik moet helaas bekennen Robert Langdon, dat jij mijn hart nu moet delen met Daniele, Kat en Holly. Dit boek is echt een aanrader als je houdt van thrillers met een twist, met veel intriges. Ik kan oprecht zeggen als je houdt van Dan Brown, dan zou ik dit boek ook gaan lezen!

Ik had Inferno dus gelezen op vakantie en door het boek wilde ik zo graag naar Florence en Venetie, maar vooral Florence om te zien wat er allemaal te zien van alles wat er in het boek staat en ik wilde lopen zoals Robert Langdon was gelopen en gevlucht in het boek. Ik wilde gewoon alles meemaken, maar nu heb ik dit boek gelezen en ik moet zeggen.... nu MOET ik gewoon naar Venetie. Dat staat al een tijdje hoog op mijn lijstje, maar ik moet gewoon alles zien daar en ruiken zoals het in het boek staat. Wat ik ook wel wil na het lezen van dit boek, is eens een kijkje nemen op zo'n Amerikaanse basis, dat is ook zo cool omschreven in het boek, dat moet je ook eens gezien hebben!!

Dus dank L.S. nu moet ik zeker eens naar Italie.....

Een waarschuwing is wel op zijn plaats, als je eraan begint, bedenk dan er is geen weg meer terug!! Als je eenmaal gevangen bent door het Carnivia virus, wil je nog maar een ding en dat is.... zo snel mogelijk deel 2 en deel 3 lezen en weten hoe het verder gaat met de helden Daniele, Kat en Holly. Dus L.S. hierbij de berichtgeving dat ik ook testlezer wil zijn voor deel 2 en deel 3!

Ik zou zeggen, wil je verwikkeld raken in een web van intriges in Venetie, ga allemaal naar de boekhandel en koop Het labyrint van Venetie van Jonathan Holt.

Solliciteren

Solliciteren, ja wie heeft daar nu niet mee te maken gehad nu of vroeger eens, iedereen heeft het ooit eens moeten doen. Tegenwoordig helemaal, je solliciteert je suf, maar het lijkt telkens of ze weer een ander aannemen, waar komen ze toch vandaan? Heb je twintig sollicitaties achter de rug, denk je nu zijn die kapers op de kust wel allemaal voorzien, wordt er weer een blik kapers opengetrokken! Ik ben nu al ruim een jaar aan het solliciteren, ben officieel op 1 september 2012 werkloos geworden, maar wist het al in juli, gezellige vakantie of in mijn geval toen maar helemaal geen vakantie, want hoe gaat alles financieel lopen? Gelukkig was daar het UWV, ik heb altijd geroepen dat is niets voor mij, maar man wat is dat een uitkomst zeg! Nu kan ik in ieder geval mijn deel van de hypotheek betalen, er blijft verder niets over, maar de hypotheek is betaald! Maar de UWV blijft niet eeuwig uitbetalen, dus is er werk aan de winkel! De hele dag online op vacaturesites speuren, krantjes uitpluizen en uitzendbureaus aflopen. Nu moet ik wel kwijt over de uitzendbureaus dat dit ook echt niets, maar dan ook echt niets voor je doen. Hoe vaak ik wel niet een vacature voorbij zie komen van een uitzendbureau, waarvan ik denk he dat is een leuke voor mij en dat ik dan niet gebeld ben door ze. Dan pak ik zelf maar weer de telefoon en dan krijg je te horen, ja maar daar hebben we al genoeg kandidaten voor mevrouw, we zoeken verder voor u. Er zijn er misschien een paar die wel hun best doen, maar het merendeel zit daar op zijn gat gewoon zijn geld te verdienen met niets doen, mooi baantje dat moet gezegd worden! Nu ik had het over solliciteren, ik heb afgelopen week twee sollicitatiegesprekken gehad, ja dat is ook wel een uitzondering hoor, het duurt soms maanden voor ik ooit uitgenodigd word ergens en nu dus twee keer in de week. De eerste, mijn persoonlijke favoriet op de school van mijn dochter. 20 uur in de week administratief ondersteunend, mooie uurtjes, in mijn eigen woonplaats, alle schoolvakanties vrij en de werkzaamheden niet geheel onbekend, want toen ik begon met werken had ik een baan als administratieve ondersteuning op een MTS, dus ervaringsdeskundige mag ik wel zeggen. Het gesprek verliep aardig, we kletsten 45 minuten in plaats van de uitgetrokken 30 minuten, altijd een goed teken. Kreeg nog een rondleiding over de afdeling, dus wat kon er nu nog misschien behalve dat ik maar 25% kans had omdat er nog 3 anderen waren? Niet veel dachten ze thuis. Werd ik dus gebeld vandaag dat ik niet uitgekozen was omdat ik zenuwachtig was tijdens het gesprek en daardoor dachten zij dat ik het werk niet aan zou kunnen. Ten eerste wie is er niet zenuwachtig tijdens een gesprek, ten tweede ik zit al meer dan een jaar thuis en wil weer niet thuis komen met het verhaal dat ik het weer niet geworden ben, wat moeten mijn man en kinderen dan wel niet denken van mij en ten derde het werk niet aan zou kunnen. Ik heb zeven jaar op een school gewerkt, eerst een jaar in een team van 6, zoals dat hier ook zou zijn en toen heb ik de laatste zes jaar helemaal alleen een school gedraaid met alle werkzaamheden die erbij kwamen kijken. We hadden geen 2500 leerlingen, maar het waren er een hoop en het werk moest ook gebeuren of er nu 10 leerlingen zijn of 2500 leerlingen.
Mijn tweede gesprek was in Oegstgeest bij een gezondheidsinstelling 16 uur voor receptioniste. Nu kom ik natuurlijk als laatste bij de GGZ vandaan als receptioniste, dus je zou zeggen op mijn lijf geschreven deze functie! Het gesprek verliep wat stroefjes want men vond dat ik eigenlijk te ver weg woonde voor het mooie, waarom laten jullie mij dan komen?? Toen moest ik ineens de actuele situatie in Oegstgeest op gaan sommen en mijn banden met Oegstgeest verklaren, was dat een sollicitatie-eis, dan heb ik m even gemist zeker. Dus toen ik daar wegging heb ik het alom bekende telefoontje naar huis maar weer gepleegd, dit wordt m ook niet. En inderdaad, ik was daar nog niet koud weg of ik werd gebeld dat ik het niet geworden was omdat mijn kennis van Oegstgeest zo summier was. Weet je, verspeel dan niet mijn kostbare tijd en laat me ook niet komen als jullie toch al weten dat ik het niet word!
Ja je hoort wat mooie smoezen langskomen bij die afwijzingen. Pas nog eentje, ik heb natuurlijk net drie jaar achter een receptie gezeten als oproepkracht en toen was er functie voor oproep receptioniste hier om de hoek, maar ik werd niet uitgenodigd want ik zou geen werkervaring hebben op het gebied van oproep receptioniste. Toen heb ik teruggemaild en gevraagd of ze aub eens eerlijk konden zijn en de echte reden op konden geven, omdat dit toch wel heel duidelijk een bullsh..reden was. Nooit meer iets gehoord!
Ook de reden je past niet in het team is er zo eentje, dat betekent alleen maar in mooie woorden we mogen je niet. Nu is het zo dat ik af en toe best wel eens een bitch kan zijn, maar over het algemeen genomen ben ik best wel lief!
Dat al die managers al die zinnetjes uit een boekje of cursus moeten halen om een ander netjes af te maken is toch te triest! Mensen wees gewoon eerlijk en zeg gewoon waar het opstaat!
Ben ik te oud, ben ik te dik, ben ik niet aardig, heb ik niet de goede opleiding, heb ik geen ervaring zeg het mij gewoon daar kan ik iets mee. Met je past niet in het team of je was zenuwachtig tijdens het gesprek dat is gewoon lariekoek, daar kan ik helemaal niets mee! Ik hoop dat veel van die managers dit mogen lezen en er iets mee gaan doen, want je weet het nooit in deze tijd, eens komt misschien wel de dag dat jij aan de andere kant van het bureau staat en dan zeggen ze al die lulsmoezen tegen jou en jij weet dan precies wat ze ermee bedoelen ;-). Maar een echte vent of vrouw zegt gewoon waar het op staat, dat toont pas van respect!
Het is telkens weer zo frusterend om thuis te moeten vertellen dat je het niet bent geworden en dan door zo'n stomme smoes. Ik wil wel weten wat er mis is met mij, zodat ik er aan kan werken en hier thuis eindelijk eens goed nieuws kan brengen!
Dus vanaf nu dames en heren managers graag eerlijkheid en recht voor zijn raap, is misschien op het moment niet altijd even leuk, maar het is niet zo verachtelijk als van die domme smoezen verzinnen! Eerlijkheid verdient respect!!

Libelle Academy Live

Gisteren ben ik naar de Libelle Academy Live geweest. Wat is dat, vraag je je misschien af, nou dat vroeg ik mij ook af en daarom wilde ik daar weleens een kijkje nemen. Ik was de gelukkige winnaar van twee kaarten via Libelle en samen met Anne, mijn dochter zou ik richting Rotterdam gaan. Nou is Anne nogal gek van nagellak en make-up dus had ik gevraagd of ik misschien bij een van die workshops ingedeeld mocht worden en inderdaad werden wij ingedeeld in de workshop nagels van Sally Hansen. Het zou dus een dag gaan worden met workshops en er was ook een markt waar je heerlijk over heen kunt struinen en snuffelen. Aan de workshop van Sally hing nog een andere workshop en dat was in vorm met shapewear. Nu heeft Anne dat nog helemaal niet nodig, dus ik dacht we zien wel hoe alles loopt. Anne zou zaterdag naar de Tinadag gaan en dan zondag met mij mee. Nu wilde het toeval of het noodlot dat Annes kaartjes van de Tinadag ergens bij de TNT Post zijn blijven zweven dus geen Tinadag zaterdag! Allemaal mailtjes verstuurd hierover, maar niets.... tot zaterdagochtend. Word ik ineens gebeld of Anne dan misschien zondag wilde komen, ja en dan is de Tinadag veel leuker dan met je moeder op stap gaan natuurlijk. Dus staat moeders ineens alleen... Eerst bedacht dat ik dan maar niet zou gaan, want het was nogal een reis van overstappen trein, metro en misschien nog bus, maar ik ben nogal nieuwsgierig van aard en wilde toch weten wat dit nou precies voor dag was. Dus mijn zus Susanne een berichtje gestuurd of zij misschien zin had om mee te gaan en gelukkig dat had zij wel! Dus zondag om 9.08 uur zat ik in de trein naar Gouda, daar stapte ik in bij mijn zus in de trein en samen reisden we verder naar Rotterdam. Daar pakten we de metro en toen we gingen zoeken naar de bus zagen we allemaal bordjes hangen van Libelle en besloten we gewoon om te gaan lopen en de bordjes te volgen. Deze hing bijna aan het einde:

 De bordjes maakten het nog gezellig om te lopen ook ;-). Na een tijdje lopen en de laatste bordjes zagen we de SS Rotterdam, wat een bakbeest zeg. Je kreeg meteen het Love Boat gevoel bij het zien van die boot, ik wel tenminste ;-).

 Dus we waren er en nu? Ergens hoorden we al zeemansliederen klinken, dus we gingen maar op het geluid af en daar stond een koor van piraten te chanten. Wat een gezellige ontvangst!!

 Eerst maar naar de garderobe jassen afgeven en toen maar onze bestelling ophalen. Bij inlevering van de mail kregen we een envelop en daar stond ons definitieve dagprogramma op, wisten we precies waar we aan toe waren en hoe laat en waar we ergens moesten zijn. Heel handig!

In de envelop zaten ook twee consumptiebonnen, we waren nog vroeg dus even een bakkie koffie gehaald en samen even het programma door genomen. Maar je bent vrouw of niet, dus wij kakelden onze tijd wel weg en plots was het 10.59 uur. Oeps dat werd even rennen naar Dyanne. Nu stonden we al boven bij het theater en ik wilde daar al gaan zitten, maar Susanne wilde naar beneden. Wij naar beneden en op de laatste rij waren nog precies twee plekjes op de hoek naast elkaar. Dus gauw gaan zitten en leek het net alsof we er al lang zaten. Bij binnenkomst kregen we een Dyanne Daily, maar deze was tot maat 44. En hoe graag ik ook een maatje 38 zou willen zijn, helaas is dat al even verleden tijd dus ook maar een Daily + gevraagd, want ik schommel net tussen 44/46. Toen kwam Dyanne en zij weet alles zo haarfijn te vertellen en kan precies de vinger op de zere plek leggen, mooi hoe ze dat doet. Af en toe draaide ze een filmpje tussendoor en ging ze door de zaal lopen. Onder een zo'n filmpje kwam ze naar achter lopen en ik keek naar haar en zij keek terug en lachte naar me, dus ik lachte vriendelijk terug. Heb haar altijd al bijzonder gevonden, maar misschien komt dat ook wel door haar naam, haar korte zwarte haar en bruine ogen (net als ik) en haar geboortejaar 1972.

Ondertussen liep ze naar mij toe en vroeg of ik al een Daily had, wauw Dyanne kwam een praatje maken met mij, net zo'n klein kind helemaal blij! Ondertussen ging ze weer naar voren en deed haar praatje en zette toen weer een nieuw filmpje in. Aan het einde van dit filmpje zei ze, nu ga ik even de zaal in en kijken wat voor stijl sommige van jullie hebben en ik begin bij JOU, plop microfoon onder mijn neus. Stijl, stijl kun je dat eten?? Geen stijl en onderwijl ook nog de slappe lach van de zenuwen, ik hoopte alleen maar dat ze gauw naar een ander zou gaan, maar toen ging ze Susanne uithoren over mij en ineens zei ze kom jij maar mee naar voren. Ik dacht nog ze maakt een geintje hoor, maar nee daar stond ze met haar hand uitgestrekt.  Ik moet eerlijk zeggen van het hele podiumgebeuren heb ik weinig meegekregen, ik stond daar zo'n beetje van ik kijk niet naar jullie, dan zien jullie mij ook niet en ik hoopte alleen dat het snel afgelopen zou zijn. Toen ging Dyanne inderdaad afronden en dacht ik, mooi snel ongezien terug naar mijn plek, maar ze sloot af met en jij gaat zo mee naar boven, want jij krijgt een hele nieuwe outfit van mij! En weer dacht ik, nee dit is een grap, maar ze keek zo serieus dat ik het wel moest geloven en ja toen kwamen de waterlanders want dan hou ik het niet meer droog! Dat is bij mij nogal makkelijk moet ik zeggen, je hebt me zo aan het huilen. Zet een paar puppy's op tv of laat iemand doodgaan in een film en ja hoor ik huil al, zelfs als ik praat met iemand die stottert krijg ik tranen in mijn ogen, ik vind dat dan zo vreselijk dat iemand zo'n moeite moet doen om uit zijn woorden te komen. O ja ben je weleens in de Pandadroom geweest in de Efteling en dat filmpje wat ze dan draaien als je moet wachten voor je naar binnen mag, tranen met tuiten, gelukkig is het daar donker en zet ik standaard al meteen die 3D bril op ;-). Dus huilen dus op het podium, onder applaus naar mijn stoel gelopen en zodra de workshop was afgelopen werd ik opgehaald en ben ik helemaal in het nieuw gestoken. Een nieuwe jeans, een nieuw hemdje, een nieuw shirt/tuniek en een spiksplinternieuw vest! Veels te gek!! Hierdoor waren we te laat bij Sally en mochten we eigenlijk niet meer naar binnen, maar omdat ik herkend werd door een paar vrouwen en zei het verhaal vertelden, mocht ik toch nog meedoen! Dus een nieuwe outfit en mooi gelakte nagels! Na Sally was het lunchtijd, ze werkten met munten van 2,50 euro. Het meeste was vijf euro of 2,50 euro, maar ze hadden ook muntjes van 1,25 euro. Uiteindelijk een stokbrood gezond genomen met een kop koffie, dit kostte mij 7,50 euro. We wilden op het terras gaan zitten, maar toen ik het terras op kwam riep meteen: he jij bent toch Diane en het hele terras draaide zich om en iedereen wilde even aan mijn vest voelen, ik kreeg allerlei complimentjes, het was super, maar toch ben ik daar nog iets te verlegen voor, dus fluisterde ik tegen Susanne, we eten wel binnen ;-). Maar ook daar was ik niet veilig, iedereen kwam wel even vertellen hoe mooi ze het vonden en dat ik een grote bofkont was, maar dat wist ik allang al ;-). Na lunch hadden we een workshop over stress, maar van Susanne mochten we niet op de laatste rij gaan zitten ;-). Ik moet eerlijk zeggen dat deze workshop een beetje langs mij heengegaan is, ik liep nog steeds een beetje te zweven van die outfit, kon het niet geloven! Hierna hadden we weer pauze en zouden we nog de Shapewear hebben, maar ik heb tegen Susanne gezegd dat ik naar huis wilde, was ik ook nog een beetje op tijd thuis. Dus wij onze jassen gehaald en bij vertrek kregen we nog een mooie goodiebag mee naar huis, maar ja ik had mijn goodiebag al aan ;-).

Dus zoek je een leuke dag uit samen met je moeder, zus, dochter, vriendin, buurvrouw of noem maar op dan is dit echt een aanrader. Je kunt allerlei workshops volgen, van wijnworkshop tot Zuiderzee-ambachten en van Sally's nagels tot haken voor beginners en gevorderden. Voor een ieder is er wel iets. Daarnaast de workshops van Dyanne natuurlijk en de markt. Kortom het is gewoon een leuke, informatieve dag vol met gezelligheid (en ook niet onbelangrijk een dagje zonder mannen ;-)). En de Libelle-lezeressen zijn schatten want ik heb het aan den lijve ondervonden, voor een middag was ik even een BN-'er en stiekem heb ik ervan genoten ;-). Dank jullie wel Libelle en Dyanne, jullie hebben een gewone huismoeder even bijzonder laten voelen!!